در دوران قاجار پس از اينکه آرامش نسبی در زمان پادشاهی فتحعليشاه و ناصرالدين شاه قاجار برقرار شد، بستری برای توليد فرش های نفيس ابریشم ايرانی مهيا گرديد.
در اين عصر سياحان اروپايی توجه تاجران و مردم اروپا و آمريکا را به فرش دستباف ايران جلب نمودند.
در اواسط قرن 19 م/ 13 ق تحولی در توليد فرش دستباف در جهت تامين نياز بازار جهانی رخ داد و شرکت های خارجی به سرمايه گذاری به توليد و تجارت فرش دستباف(ابریشم) ايران علاقه مند شدند.
در پی اين تحولات بود که برخی از کشورهايی که در صنعت فرش دستباف دارای مزيت بودند به فکر توسعه اين صنعت افتاده و به عرصه رقابت در تجارت بين المللی آن وارد شدند.
اين رقابت در بازار جهانی بعد از جهانی بين الملل اول شدت يافت و همواره توليد کنندگان بزرگ فرش در تصاحب بازارهای جهان بخصوص بازار اروپا و امريکا در رقابت با يکديگر قرار داشتند.
کشورهای چين، هندوستان و ترکيه از مهم ترين رقبای ايران بودند که در سال های پايانی دوره قاجاريه توانستند سهم خود از بازار بين المللی فرش ابریشم را افزايش دهند.